De eerste week - Pauline
Door: Pauline
Blijf op de hoogte en volg Leon
24 Augustus 2015 | Finland, Järvenpää
Hyvää huomenta (goeiemorgen)!
Het eerste weekje zit er al weer op en we zijn inmiddels zelfs al aan het tweede weekje begonnen, time flies!
Voor ik uitleg hoe mijn weekje hier op stage is geweest zal ik even uitleggen met wat voor clienten ik werk. Ik werk op een stageplek genaamt Tikkarelli, en dit is (heel makkelijk voor mij) op dezelfde locatie als waar we slapen. Ik hoef 's ochtends dus maar 5 minuten te lopen. Ideaal! Tikkarelli is een soort van gastverblijf voor kinderen of volwassenen met een handicap (zowel mentaal als fysiek). Ouders kunnen kontact opnemen met Tikkarelli om even een paar dagen en nachten de zorg over te dragen aan de medewerkers hier zodat ze zelf een weekend rust hebben of even wat meer tijd en aandacht kunnen besteden aan eventuele broertjes of zusjes zonder handicap.
Er zijn in Tikkarelli drie verschillende afdelingen. De eerste afdeling, peukaloiset, is voor kinderen van 0-6. Hier zie je kinderen met zowel mentale als fysieke handicaps. Er zijn 6 slaapkamers, dus ook maximaal 6 kinderen per keer. De zorg is hier vrij hoog omdat deze kinderen zichzelf niet kunnen redden met aankleden, wassen, eten etc.
De tweede afdeling is Peipot. Hier komen voornamelijk kinderen t/m 16 jaar met autisme en andere mentale handicaps. Dit is de afdeling waar ik werk. Hier zijn 3 slaapkamers, dus ook maximaal 3 kinderen per keer. Deze afdeling is vrij uitdagend omdat deze kinderen veel aandacht nodig hebben en sommige kinderen vlucht gedrag hebben en hun gedrag heel onvoorspelbaar is. Alle kastdeuren of deuren naar andere ruimtes zitten daarom ook altijd op slot als er kinderen aanwezig zijn. De kinderen hier zijn vrij zelfstandig, kunnen zichzelf aankleden en douchen en de meeste kunnen zelfstandig eten.
De derde afdeling heet Pääskyt. Hier zitten clienten die ouder zijn dan 16. Hier zie je onder andere mensen met het downsyndroom of mensen in een rolstoel die ook veel hulp nodig hebben met het wassen, aankleden en eten.
De eerste paar stagedagen waren erg rustig maar ook erg interessant. De werktijden zijn een stukje korter dan wat ik gewend ben in Nederland, ze werken hier maar 7 uren op een dag en daar zitten de pauzes bij in. In Nederland ben ik gewend dat je 8 uren werkt, maar 9 uren aanwezig bent en dus in totaal 1 uur pauze hebt die niet meetelt op je loonstrookje.
Ook heb ik gemerkt dat het werktempo hier wat lager ligt. Ze zijn hier vrij relaxed en hebben eigenlijk alle tijd voor hun clienten. Op mijn afdeling werken ze vaak 1 op 1 met de clienten, dus als deze film wil kijken of even op bed wil is er weinig werk te doen. Ook is het zo dat deze kinderen gewoon naar school gaan. Tijdens een dagdienst (van 7 tot 2) is het vrij rustig omdat de kinderen tussen half 8 en half 9 worden opgehaald voor school en pas rond 2 uur terug komen. Tijdens deze rustige momenten probeer je schoon te maken en eventueel op de andere afdelingen te helpen of heb je tijd om achter de computer te zitten.
Een paar andere dingen die mij opvallen in Finland is dat mensen heel vriendelijk en oprecht geinteresseerd zijn als ze horen dat je hier vanuit het buitenland bent om te studeren. Ze sluiten het gesprek altijd af met Welcome to Finland, I hope you enjoy your stay.
De taal is soms een beetje een barrière. Bijna iedereen in Finland heeft Engels moeten leren op school, maar er zijn maar weinig mensen die het daarna hebben gesproken. Hierdoor zijn heel veel mensen in Finland bang om Engels te spreken. Gelukkig is er altijd wel iemand bij die Engels spreekt. Ook probeer ik zelf zoveel mogelijk Finse woorden te leren zodat ik in elk geval een beetje met de kinderen hier kan praten. Een voordeel voor mij is dat sommige kinderen met plaatjes werken.
Iets anders wat mij is opgevallen is dat het niet normaal is om mensen op straat te begroeten, al krijg je hier soms hele leuke reacties op. Als je dit doet negeren sommige mensen je, maar andere mensen krijgen ineens een hele grote glimlach op hun gezicht. Altijd leuk om te zien!
Ik denk dat deze blog voor vandaag lang genoeg is. Ik heb wat foto's gemaakt, maar aangezien ik nu op stage ben zal ik die later online zetten. Hou het kopje ' foto's' dus goed in de gaten!
Is er iets wat je graag wil weten of graag wil zien, let me know en ik zal mijn best doen dit in de volgende blogupdate te zetten.
Kiitos! (thank you)
Pauline
Het eerste weekje zit er al weer op en we zijn inmiddels zelfs al aan het tweede weekje begonnen, time flies!
Voor ik uitleg hoe mijn weekje hier op stage is geweest zal ik even uitleggen met wat voor clienten ik werk. Ik werk op een stageplek genaamt Tikkarelli, en dit is (heel makkelijk voor mij) op dezelfde locatie als waar we slapen. Ik hoef 's ochtends dus maar 5 minuten te lopen. Ideaal! Tikkarelli is een soort van gastverblijf voor kinderen of volwassenen met een handicap (zowel mentaal als fysiek). Ouders kunnen kontact opnemen met Tikkarelli om even een paar dagen en nachten de zorg over te dragen aan de medewerkers hier zodat ze zelf een weekend rust hebben of even wat meer tijd en aandacht kunnen besteden aan eventuele broertjes of zusjes zonder handicap.
Er zijn in Tikkarelli drie verschillende afdelingen. De eerste afdeling, peukaloiset, is voor kinderen van 0-6. Hier zie je kinderen met zowel mentale als fysieke handicaps. Er zijn 6 slaapkamers, dus ook maximaal 6 kinderen per keer. De zorg is hier vrij hoog omdat deze kinderen zichzelf niet kunnen redden met aankleden, wassen, eten etc.
De tweede afdeling is Peipot. Hier komen voornamelijk kinderen t/m 16 jaar met autisme en andere mentale handicaps. Dit is de afdeling waar ik werk. Hier zijn 3 slaapkamers, dus ook maximaal 3 kinderen per keer. Deze afdeling is vrij uitdagend omdat deze kinderen veel aandacht nodig hebben en sommige kinderen vlucht gedrag hebben en hun gedrag heel onvoorspelbaar is. Alle kastdeuren of deuren naar andere ruimtes zitten daarom ook altijd op slot als er kinderen aanwezig zijn. De kinderen hier zijn vrij zelfstandig, kunnen zichzelf aankleden en douchen en de meeste kunnen zelfstandig eten.
De derde afdeling heet Pääskyt. Hier zitten clienten die ouder zijn dan 16. Hier zie je onder andere mensen met het downsyndroom of mensen in een rolstoel die ook veel hulp nodig hebben met het wassen, aankleden en eten.
De eerste paar stagedagen waren erg rustig maar ook erg interessant. De werktijden zijn een stukje korter dan wat ik gewend ben in Nederland, ze werken hier maar 7 uren op een dag en daar zitten de pauzes bij in. In Nederland ben ik gewend dat je 8 uren werkt, maar 9 uren aanwezig bent en dus in totaal 1 uur pauze hebt die niet meetelt op je loonstrookje.
Ook heb ik gemerkt dat het werktempo hier wat lager ligt. Ze zijn hier vrij relaxed en hebben eigenlijk alle tijd voor hun clienten. Op mijn afdeling werken ze vaak 1 op 1 met de clienten, dus als deze film wil kijken of even op bed wil is er weinig werk te doen. Ook is het zo dat deze kinderen gewoon naar school gaan. Tijdens een dagdienst (van 7 tot 2) is het vrij rustig omdat de kinderen tussen half 8 en half 9 worden opgehaald voor school en pas rond 2 uur terug komen. Tijdens deze rustige momenten probeer je schoon te maken en eventueel op de andere afdelingen te helpen of heb je tijd om achter de computer te zitten.
Een paar andere dingen die mij opvallen in Finland is dat mensen heel vriendelijk en oprecht geinteresseerd zijn als ze horen dat je hier vanuit het buitenland bent om te studeren. Ze sluiten het gesprek altijd af met Welcome to Finland, I hope you enjoy your stay.
De taal is soms een beetje een barrière. Bijna iedereen in Finland heeft Engels moeten leren op school, maar er zijn maar weinig mensen die het daarna hebben gesproken. Hierdoor zijn heel veel mensen in Finland bang om Engels te spreken. Gelukkig is er altijd wel iemand bij die Engels spreekt. Ook probeer ik zelf zoveel mogelijk Finse woorden te leren zodat ik in elk geval een beetje met de kinderen hier kan praten. Een voordeel voor mij is dat sommige kinderen met plaatjes werken.
Iets anders wat mij is opgevallen is dat het niet normaal is om mensen op straat te begroeten, al krijg je hier soms hele leuke reacties op. Als je dit doet negeren sommige mensen je, maar andere mensen krijgen ineens een hele grote glimlach op hun gezicht. Altijd leuk om te zien!
Ik denk dat deze blog voor vandaag lang genoeg is. Ik heb wat foto's gemaakt, maar aangezien ik nu op stage ben zal ik die later online zetten. Hou het kopje ' foto's' dus goed in de gaten!
Is er iets wat je graag wil weten of graag wil zien, let me know en ik zal mijn best doen dit in de volgende blogupdate te zetten.
Kiitos! (thank you)
Pauline
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
